Kliknij tutaj --> 🐕‍🦺 twardy krwiak podskórny po operacji

Włókniaki skórne najczęściej obserwuje się u osób po 40. roku życia. Jak rozpoznać włókniak twardy? Włókniak twardy jest określany również jako dermatofibroma. Powstaje w wyniku uwypuklenia się skóry, przez co tworzy guzek podskórny. Zwykle występuje pojedynczo i może mieć barwę brązową lub brązowoczerwoną. Pozostałe 70% stanowi tłuszcz podskórny. Pozornie może się wydawać, że warstwa tłuszczu otaczająca wątrobę czy śledzionę to nic złego i do pewnego stopnia w istocie tak jest. Tłuszcz wisceralny nie tylko zapewnia ciepło w przypadku przebywania w zimnym środowisku, ale chroni też organy wewnętrzne przed urazami mechanicznymi. Chociaż po zabiegu nie musisz leżeć w łóżku, warto zaplanować relaks, pozostać w domu i stosować zimne okłady na oczy w dniu zabiegu, a także w ciągu kilku pierwszych dni po operacji. Czas powrotu do zdrowia jest różny. Bezpośrednio po operacji powiek: Bezpośrednio po operacji może wystąpić nadmierne łzawienie, wrażliwość Stymulator serca wykorzystywany jest do pobudzania jego pracy. Prof. Andrzej Biederman wyjaśnia w jaki sposób należy kontrolować stan zużycia stymulatora serca oraz gdzie można to zrobić. Witam! Trudno ocenić skalę problemu na podstawie samego opisu. Konieczna jest bezpośrednia ocena stwierdzonych podbiegnięć krwawych. Following a review of published data the recommended route of administration of different yellow fever vaccines is subcutaneous. The recommended dose is 100 micrograms of Preotact given once daily as a subcutaneous injection (under the skin) into the abdomen (tummy). Pacjenci stosujący ciągły wlew powinni być poinformowani w sposób dla Site De Rencontre Metisse En France. Wątek: Krwiak po operacji (Przeczytany 4322 razy) Niedawno spotkałam koleżankę. Wycięto jej miesiąc temu dziurę w brzuchu i teraz w tym miejscu ma krwiaka prawie 10 centymetrów. Medycyna stwierdza, że boleć będzie, a krwiak ma się wchłonąć. Czy macie może doświadczenie, co z tym fantem możnaby zrobić, aby ten krwiak się szybciej wchłaniał i mniej bolał? Na zdrowy rozum, to chyba powinni jej tą krew sciągnąć, bo to jest duże...Pozdrowienia :-) Zapisane Adrian Budek Wszystko co ma w sobie nagietka i arnikę. Maści, okłady, kąpiele ziołowe. Pierwsze co mi przychodzi do głowy. Zapisane Adrian Budek Doczytałem z zagranicznych źródeł, że na krwiaki działają witaminy C i K. Zapisane Kasztan- jeszcze miejscami kwitnie, robić napary i dużej skuteczności przyspieszenia wchłaniania się krwiaka przekonałam się na przykłdzie wiązówki. Jest już świeże ziele. Zapisane Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść ten tekst przeczytasz w 6 minut Krwiak, czyli wylew krwi np. do mięśni, jest najczęściej następstwem urazu, zwłaszcza u osób z predyspozycją do krwawień. Objawy krwiaka uzależnione są od jego wielkości oraz lokalizacji. Ryzyko występowania krwiaków obserwuje się u osób zażywających heparynę lub aspirynę. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Co to jest krwiak? Jakie są przyczyny powstawania krwiaka? Krwiak - objawy Krwiak - pierwsza pomoc Diagnostyka i leczenie krwiaków Co to jest krwiak? Krwiak to inaczej wylew krwi na zewnątrz naczyń krwionośnych, do którego może dochodzić wskutek uraz mechanicznego i tym samym uszkodzenia ściany naczyń. Krew wydostając się z naczyń krwionośnych przemieszcza się do tkanek, gdzie dochodzi do jej rozlania w postaci krwiaka. Z tego powodu w początkowej fazie bywa on bardzo bolesny. Krwiak może być tętniczy, podpaznokciowy lub śródczaszkowy. Po utworzeniu i uformowaniu się krwiaka zaczyna się proces jego wchłaniania. Dochodzi do enzymatycznego rozkładu i resorbowania składników krwi przez specjalne komórki. Wraz z rozkładem składników krwi krwiak staje się brązowy, zielonkawy, w końcu żółty, a na końcu znika. Krwiaki (nawet niewielkie) powstałe po uderzeniu wchłaniają się same. Jednak dobrze, gdy bezpośrednio po urazie przyłożymy na zmianę chorobową zimny kompres, który spowoduje obkurczenie naczyń i ograniczenie obszaru wylewu krwi. Jakie są przyczyny powstawania krwiaka? Do tworzenia się krwiaków dochodzi najczęściej z powodu urazów i uszkodzenia naczyń krwionośnych (krwiaki powstałe w ten sposób znikają na ogól po około dziesięciu dniach). Ilość powstających zakrzepów uzależniona jest od ilości krwi, która wypływa z naczynia - im więcej krwi, tym więcej zakrzepów. Wśród możliwych przyczyn wymienia się przede wszystkim kruchość naczyń krwionośnych oraz przyjmowanie preparatów przeciwzakrzepowych, które zwiększają ryzyko niespodziewanych krwawień. Inną przyczyną krwiaków jest również małopłytkowość, czyli zbyt mała ilość płytek w organizmie lub brak zdolności do ich funkcjonowania (płytki biorą udział w tworzeniu się skrzepów i fibryny). Krwiaki mogą się również tworzyć u osób z wysokim ciśnieniem tętniczym. 1. Krwiak pouderzeniowy - jest objawem wylewu krwi z uszkodzonego naczynia krwionośnego do wnętrza ciała. Nie jest to jednak to samo co wylew wewnętrzny (nie należy mylić!), w którym uszkodzeniu ulegają duże naczynia, a samo krwawienie jest bardzo długotrwałe i obfite. Krwiak pouderzeniowy może powstawać wskutek upadku z roweru na ziemie lub po uderzeniu ciała ciężkim przedmiotem. Tego rodzaju urazy doprowadzają jedynie do uszkodzenia licznych podskórnych naczyń krwionośnych. 2. Krwiak stłuczeniowy - jego objawy mogą pojawić się dopiero po pewnym czasie, ponieważ na początku wylew krwi do tkanek może być niewidoczny. Z czasem krwiak zaczyna się stopniowo wchłaniać (proces resorpcji), co charakteryzuje się zmianą barwy urazu (od ciemnogranatowego do żółtego). Może dojść do miejscowego stanu zapalnego oraz obrzęku i bólu. U pacjentów z dużymi krwiakami sugeruje się konsultację z lekarzem. Należy pamiętać, że u niektórych osób nawet nieduże urazy powodują duże krwiaki, szczególnie gdy cierpią ona na skazę krwotoczną czy nadciśnienie. Krwiaki zlokalizowane na narządach wewnętrznych badane są za pomocą USG. Aby przyspieszyć gojenie się krwiaka, wypróbuj Stadiopastę na kontuzje, urazy i obrzęki, którą kupisz osobno lub w Zestawie na urazy i kontuzje na dzień i na noc (Stadiopasta + Stadiogel). Krwiak - objawy U osób z krwiakiem występujące objawy uzależnione są od jego lokalizacji i wielkości. Wraz z powstaniem krwiaka może dojść do stanu zapalnego oraz obrzęku, które wpływają na okoliczne tkanki. Stan zapalny charakteryzuje się bólem, zaczerwienieniem oraz obrzękiem. W przebiegu krwiaka powierzchownego skóry, mięśni i tkanek miękkich, występuje tendencja do jego samoistnego wyleczenia. Skrzep krwi z czasem staje się gąbczasty i miękki, wskutek czego ulega spłaszczeniu, a jego barwa z fioletowo-niebieskiej zmienia się na żółto-brązową. Przebarwienia towarzyszące krwiakom pojawiają się w różnych miejscach, w zależności od jego lokalizacji. Na przykład krwiak, który powstał na czole może spowodować, że siniaki będą tworzyć się pod oczami, a czasem nawet na szyi. Możliwym powikłaniem krwiaków jest zakażenie bakteryjne. Krwiak - pierwsza pomoc Pomoc przedlekarska u osób z krwiakiem uzależniona jest lokalizacji krwiaka, jego wielkości, przyczyn powstawania, objawów oraz tendencji i szybkości narastania. W przypadku krwiaków pourazowych należy: unieruchomić staw za pomocą opatrunku uciskowego - przy krwiaku śródstawowym, unieruchomić określoną część ciała (np. kończynę) - przy krwiaku towarzyszącemu złamaniu, zastosować zimny kompres w miejsce stłuczenia, gdzie może wystąpić krwiak (np. mięśnie kończyn, mięśnie pośladków, klatka piersiowa, jama brzuszna, itd.) - wypróbuj np. Kompres uniwersalny ciepło-zimno z błota z Morza Martwego Visiomed, który dostępny jest w dwóch rozmiarach. Konieczna jest konsultacja lekarska i specjalistyczne badania szpitalne, jeśli siła urazu, lokalizacja i całokształt objawów czynią to zasadnym. Na stłuczenia zastosuj Stadiopastę PLUS z olejem konopnym na kontuzje, urazy i obrzęki. Diagnostyka i leczenie krwiaków Wskazaniem do wizyty w szpitalu są pacjenci, którzy posiadają krwiaki i cierpią jednocześnie na zaburzenia krzepliwości krwi. Również wszelkie niepokojące urazy i ich duże natężenie powinny być hospitalizowane. W diagnostyce zastosowanie znajduje badanie fizykalne wykonywane przez samego chorego. Natomiast u osób z podejrzeniem krwawienia wewnętrznego wykonuje się, np. badanie RTG. Chorzy z urazami głowy kierowani są na tomografię komputerową głowy. W leczeniu krwiaków zastosowanie znajdują najczęściej preparaty do stosowania miejscowego, dostępne w aptece bez recepty. Są żele oraz maści na bazie heparyny czy escyny. Preparaty, które wspomagają wchłanianie się krwiaka to: 1. heparyna - będąca podstawowym preparatem wspomagającym wchłanianie się krwiaków. Posiada ona również właściwości, które pomagają zapobiegać powierzchownym zakrzepom i ułatwia rozpuszczanie się istniejących. Stosowanie heparyny miejscowo na skórę ma działanie przeciwobrzękowe i przeciwdziała rozwojowi procesu zapalnego po urazach. Z tego powodu lek ten zalecany jest szczególnie pacjentom po różnego rodzaju stłuczeniach, z obrzękami oraz krwiakami. Doskonale sprawdza się u sportowców, którzy często ulegają urazom: naciągnięcie ścięgien, zwichnięcia, skręcenia. Substancja w postaci w heparyny poprawia przepuszczalność naczyń krwionośnych, a ich długotrwałe działanie zmniejsza bólu i skraca czas choroby; 2. arnika - to zioło stosowane z powodzeniem od wielu lat, szczególnie w leczeniu stłuczeń i krwiaków. Wyciąg z arniki górskiej wykorzystuje się jak okład na urazy, którym nie towarzyszą uszkodzenia zewnętrzne, ma ona działa przeciwzapalnie i pobudza ukrwienie tkanek. Dzięki jej zastosowaniu znacznie skraca się proces gojenia zwichnięć, którym towarzyszy obrzęk i stan zapalny. Zastosowanie ekstraktu z arniki w postaci okładów ma działanie przeciwgrzybicze i dezynfekujące. Przyjmowanie arniki w formie doustnej jest rzadko spotykane, a jeśli już - powinno być kontrolowane przez lekarza, ponieważ przyjęcie zbyt dużej dawki preparatu może skończyć się silnym zatruciem. W aptece dostępne są wyciągi z arniki w postaci maści, żelu lub płynu; 3. escyna - to dobrze znany związek z kasztana. Posiada właściwości usprawniające krążenie w okolicy małych naczyń oraz przeciwdziała nieprawidłowym zbiornikom płynu w tkance. Ponadto uszczelnia nawet najdrobniejsze naczynia i nie dopuszcza do powstawania obrzęku. Jednym słowem escyna ma bardzo duże znaczenie w profilaktyce żylakowej, ponieważ zapobiega również zapaleniu żył i zakrzepom. Escyna nie wykazuje natomiast działania uszkadzającego krwinki. Wypróbuj Wegańską emulsję kasztanową z wąkrotą na wzmocnienie naczyń krwionośnych, która skutecznie przyspiesza wchłanianie się krwiaków i dodatkowo wzmacnia naczynia krwionośne. Źródła Domowy Poradnik Medyczny, PZWL krwiak urazy Hirudoid - skład, działanie, stosowanie, przeciwwskazania. Kiedy stosować żel na krwiaki i urazy? Hirudoid to żel, który doskonale sprawdza się przede wszystkim na różne urazy i krwiaki. Przeznaczony jest dla osób dorosłych i można kupić go w niemal każdej... Krwiak w ciąży - czy jest niebezpieczny? Jak wygląda leczenie? Krwiak w ciąży to powszechna dolegliwość, która może napędzić sporo strachu każdej przyszłej mamie. Czy jednak każdy krwiak jest tak samo niebezpieczny? Dowiedz... Krwiak śródczaszkowy Krwiak śródczaszkowy jest najcięższą konsekwencją urazu głowy. Do wynaczynienia krwi może dochodzić w okolicy tkanki mózgowej, wówczas mamy do czynienia z... Jak korzystać z opieki medycznej w dobie koronawirusa? Szybkie rozprzestrzenianie się koronawirusa COVID-19 oraz wprowadzenie szeregu obostrzeń w kraju spowodowały, że placówki medyczne również musiały przeorganizować... Tatiana Naklicka | Onet. Gęsia stopka: charakterystyka i urazy Gęsia stopka, wbrew nazwie, nie dotyczy stopy, a kolana. Gęsia stopa to miejsce na kości piszczelowej, w którym trzy mięśnie łączą się tkanką powięzi w taki... Ewelina Hen Gonartroza - przyczyny, objawy i leczenie Gonartroza to zwyrodnienie stawu kolanowego, które powstaje najczęściej w wyniku urazu kolana. Staw kolanowy jest bardzo ważną strukturą, gdyż na nim opiera się... Ewelina Hen USG mięśni - kiedy wykonać i jak wygląda badanie? Wypadek samochodowy, uraz podczas treningu czy stłuczenie w trakcie wykonywania prac domowych – wszystkie te sytuacje mogą skutkować uszkodzeniem, naderwaniem czy... Aleksandra Miłosz USG biodra - kiedy wykonać i jakie schorzenia pozwala wykryć? Przygotowanie i przebieg badania Bóle w okolicach biodra, problemy z chodzeniem i strzelanie w stawie to objawy, które powinny skłonić do wizyty u lekarza. Na podstawie badania obrazowego takiego... Marlena Kostyńska USG tkanek miękkich - diagnostyka, wskazania, przebieg Badanie USG to jedna z podstawowych metod obrazowania tkanek miękkich w celach diagnostycznych. Ultrasonografia pozwala na bezpieczne i bezbolesne uzyskanie... Marlena Kostyńska USG ścięgien - wskazania i przebieg badania W ramach diagnostyki schorzeń układu ruchu wykonuje się badania obrazowe, w tym USG ścięgien. Badanie ultrasonograficzne jest przydatne podczas oceny stanu tkanek... Marlena Kostyńska Po pierwsze, taka operacja odbywa się pod całkowitym znieczuleniem pacjenta. Jeśli chodzi o golenie głowy, to operator (neurochirurg który będzie Cię operował) zadecyduje jaką okolicę pozbawić włosów. Jeżeli się okaże że na przykład będzie to szczyt czaszki i potem będzie to beznadziejnie wyglądało, to chyba lepiej jest ogolić całą krwiaka z mózgowia rozpoczyna się otworzeniem czaszki. W zależności od miejsca, głębokości i rozległości krwiaka, odbarczenie krwiaka wykonuje się drogą wywiercenia jednej lub więcej niewielkich dziur w czaszce trepanem ręcznym albo jeśli operacja tego wymaga - wycięcie i oddzielenie płatu czaszki za pomocą specjalnej piły zwanej kraniotomem. Jeśli krwiak znajduje się płytko pod kością to jest szybciutko robione dojście małym narzędziem i ostrzem, a następnie wypłukuje się zawartość krwiaka za pomocą specjalnego cienkiego cewniczka, strzykawki i ciepłej soli fizjologicznej. Płucze się tak długo, aż będzie czysto. Czasem neurochirurg decyduje się na pozostawienie drenu w czaszce aby w ranie pooperacyjnej nie zbierała się krew ani inny płyn. Za kilka dni drenik jest bezboleśnie krwiak jest głębiej, to sprawa jest bardziej skomplikowana, bo po pierwsze trzeba się dostać do niego preparując ostrożnie wszystkie nerwy i tkanki mózgowia. Samo odbarczanie wygląda usunięciu krwiaka czaszkę zamyka się na różne sposoby. Raz przyszywa się z powrotem usunięty kawałek kości, innym razem używa się specjalnego kleju oraz materiału o właściwościach przeciwkrwotocznych, a jeśli otwarciem były już wspomniane dziurki to zwykle wystarcza odrobina wosku kostnego a potem tylko szycie tkanek. Wszystko w jak najbardziej sterylnych chodzi o znieczulenie to organizm wszystko czuje ale umysł potem nie pamięta dzięki odpowiedniej kombinacji leków podawanych przez zespół anestezjologiczny. W dobrym szpitalu, spełniającym podstawowe normy unijne nie ma takiej możliwości aby znieczulenie nie przebiegło pomyślnie. Może być problem z dawkami np leków zwiotczających ale absolutnie nie ma mowy o tym abyś obudziła się podczas trwającej operacji na otwartym mózgu. Podane zalecenia i informacje dotyczą ogólnych zasad postępowania po operacjach w obrębie jamy ustnej i gardła. Należy pamiętać, że konieczne jest indywidualne podejście do każdego pacjenta i rodzaju zabiegu operacyjnego oraz wspólne ustalenie postępowania przed- oraz pooperacyjnego z lekarzem kierującym oraz operatorem przeprowadzającym dany typ zabiegu. Zapalenie błony śluzowej i tkanki chłonnej gardła należy do najczęstszych stanów zapal-nych spotykanych w podstawowej praktyce lekarskiej. Skupiska tkanki chłonnej to migdałki podniebienne, migdałek językowy i migdałek gardłowy – tzw. trzeci migdał. Za obronę przed zakażeniem dróg oddechowych odpowiedzialne są mechanizmy odpornościowe miejscowe (bariera mechaniczna, narządy limfatyczne) i ogólnoustrojowe (komórki układu odpornościowego zdolne do rozpoznania antygenów, syntezy cytokin oraz wytwarzania swoistych przeciwciał). Ostre zakażenia wirusowe górnych dróg oddechowych należą do najczęstszych zakażeń występujących u pacjentów leczonych ambulatoryjnie. Wszystkie zakażenia wirusowe są czynnikami sprzyjającymi wtórnym nadkażeniom bakteryjnym. Obok zakażeń wirusowych w codziennej praktyce statystycznie dość często występują zakażenia bakteryjne, rzadziej infekcje wywołane przez grzyby. W natłoku obowiązków musi się znaleźć czas na dzienną dawkę ruchu. Jogging, nordic walking, aerobik, basen – to tylko nieliczne z wielu możliwości ruchu. Aby również na co dzień stać się bardziej aktywnym, warto zrezygnować z windy i korzystać ze schodów, a także ograniczyć przejazdy autobusami i samochodami na rzecz zdrowego spaceru i roweru. Przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych jest najczęściej następstwem nawracających ostrych zapaleń migdałków w wyniku, których dochodzi do zatrzymania i wchłaniania patologicznej wydzieliny. Przewlekły stan zapalny toczący się w migdałkach prowadzi do istotnych zmian chorobowych w ich budowie i nieodwracalnych zaburzeń funkcjonowania, a w konsekwencji stanowi ognisko zakażenia. Migdałki nieczynne pod względem immunologicznym stają się jednocześnie miejscem namnażania i rozsiewu chorobotwórczych bakterii i są wskazaniem do ich usunięcia – tonsillektomii. Jaka jest różnica między tonsillektomią a tonsillotomią? Tonsillektomia – zabieg polegający na wyłuszczeniu migdałków podniebiennych z dojścia przez jamę ustną. Tonsillotomia – zabieg polegający na zmniejszeniu masy migdałków podniebiennych z dojścia przez jamę ustną. W jakich przypadkach wykonujemy tonsillektomię? Przyjęto następujące wskazania do wykonania tonsillektomi: częstość nawrotów: 3 lub więcej epizodów ostrych stanów zapalnych migdałków podniebiennych w ciągu ostatnich 12 miesięcy, 5 lub więcej w ciągu ostatnich 24 miesięcy, 3 rocznie w ciągu ostatnich 3 lat; oraz co najmniej jeden z następujących kryteriów: – wzrost ciepłoty ciała > 38 C – powiększone lub tkliwe węzły chłonne szyi – potwierdzenie zakażeniem Streptococcus pyogenes; nawracające zakażenia mimo prawidłowo prowadzonego leczenia przeciw paciorkowcom; powikłania ogólnoustrojowe wynikające z rozsiewu bakterii z ogniska zapalnego w migdałkach podniebiennych (wspólna kwalifikacja z lekarzami innych specjalności: nefrologiem, kardiologiem, dermatologiem, reumatologiem, okulistą); oraz dodatkowo: jako wstępny etap uvulopalatofaryngoplastyki; w razie konieczności diagnostyki histopatologicznej w przypadku podejrzenia zmian nowotworowych w obrębie migdałka podniebiennego. W jakich przypadkach wykonujemy tonsillotomię? zmniejszenie masy migdałków celem poszerzenia cieśni gardła w przypadku: – Obturacyjnego Bezdechu Podczas Snu (OSAS), – Zespołu Wzmożonego Oporu Dróg Oddechowych (UARS), – Chrapania pierwotnego (PS), – Zespołu Obturacyjnego Spłycenia Oddechów (OHS). Obturacyjny Bezdech Podczas Snu (OSAS) należy do grupy zaburzeń czynności oddechowej okresu snu. Istotą choroby są występujące wielokrotnie w czasie snu okresy ograniczenia lub ustania przepływu powietrza w drogach oddechowych powodowane przez zapadanie się ich ścian podczas wdechu. Najczęstszym miejscem obturacji jest gardło środkowe. Prawidłowa budowa anatomiczna tego regionu, wspólnego dla układu oddechowego i pokarmowego stanowi podstawę prawidłowego pasażu powietrza do dolnych dróg oddechowych. Odmienności budowy oraz stany patologiczne tego obszaru może stanowić patomechanizm bezdechów i stanowić wskazanie do zabiegu operacyjnego w obrębie gardła środkowego. OSAS dotyczy zarówno osób dorosłych, jak i dzieci. Ocenia się, że zespół ten występuje u 10-12% dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, a częstość zespołu wynosi 1-3 % ogólnej populacji. Jakie zabiegi wykonujemy najczęściej w obrębie jamy ustnej i gardła w przypadku zespołów obturacyjnych? uvulopalatofaryngoplastyka, uvulopalatoplastyka. Na czym polega uvulopalatofaryngoplastyka (uvulopalatopharyngoplasty – UPPP)? Celem UPPP jest usunięcie nadmiaru tkanek miękkich, które zwężają gardło. Przepływające powietrze powoduje powstanie w tych obszarach wibracji, generując odgłosy chrapania i podwyższenie oporów dróg oddechowych. W trakcje zabiegu resekcja (usunięcie) obejmuje część podniebienia miękkiego, łuków podniebienno-językowych oraz migdałków podniebiennych (tonsillektomia, tonsillotomia). Na czym polega uvulopalatoplastyka (UPP)? Zabieg o mniejszym zakresie niż UPPP, obecnie wykonywany przy pomocy lasera (Laser assisted uvulopalatoplasty – LAUP). Zabieg oceniany przez operatorów jako równie skuteczny jak UPPP, ale obciążony znacznie mniejszym odsetkiem powikłań oraz efektów ubocznych i niepożądanych. Jakie mogą być powikłania po operacjach w obrębie jamy ustnej i gardła? Do wczesnych powikłań zaliczymy: krwawienia, długo gojące się rany śluzówki jamy ustnej i gardła, przejściową niewydolność podniebienia po UPPP, LAUP, dyskomfort w obrębie gardła pod postacią uczucia ciała obcego, wysychania, „drapania”, dolegliwości bólowe utrzymujące się nawet do kilku tygodni po zabiegu operacyjnym, miejscowe zakażenia, gorączkę, przejściową niewydolność podniebienia po UPPP, LAUP, trwałą niewydolność podniebienia z zarzucaniem połykanych pokarmów do nosogardła po UPPP, LAUP, Rzetelne przygotowanie chorego do operacji w obrębie jamy ustnej i gardła, właściwe przeprowadzenie zabiegu operacyjnego oraz prawidłowa opieka pooperacyjna są czynnikami minimalizującymi prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań. Jak można przygotować się do zabiegu w obrębie jamy ustnej, gardła? 1. W każdym przypadku obowiązuje indywidualne podejście do każdego pacjenta. 2. Należy wykonać badania diagnostyczne, konieczne do przeprowadzenia zabiegu operacyjnego, zlecone przez lekarza kwalifikującego do danego rodzaju operacji. 3. Poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, szczególnie w przypadku leków przeciwkrzepliwych. 4. Celem złagodzenie dyskomfortu w obrębie jamy ustnej i gardła po zabiegu operacyjnym, po konsultacji z prowadzącym lekarzem, warto zaopatrzyć się przed operacją w miejscowe leki łagodzące dolegliwości pooperacyjne. Jak postępować po zabiegach w obrębie gardła i jamy ustnej? Przeciwwskazania: 1. Tworzące się białe naloty w miejscach po usuniętych migdałkach nie stanowią cech zakażenia bakteryjnego czy grzybiczego, lecz są naturalnym procesem gojenia się rany i tworzenia tzw. włóknika w tych miejscach. Nigdy nie należy mechanicznie usuwać tworzącego się włóknika – grozi to krwawieniem wymagającym niejednokrotnie ponownej hospitalizacji. 2. Należy unikać przebywania w wysokich temperaturach (sauna, bezpośrednie nasłonecznienie, solarium). 3. Należy ograniczyć przyjmowanie żywności kwaśnej, konserwowej i kiszonej oraz zawierającej takie przyprawy jak pieprz, curry, ostra papryka. Zalecenia: 1. Zaleca się dietę oszczędzającą pod względem mechanicznym i termicznym, co zapobiega podrażnieniom i powikłaniom. Należy stosować szczególnie w pierwszych dniach po operacji dietę płynną, półpłynną, papkowatą. 2. Celem zmniejszenia dolegliwości pooperacyjnych (bólu gardła, drapania, uczucia ciała obcego) należy stosować neutralne środki miejscowe, działające przeciwzapalnie, przeciwbólowo, zmniejszające dyskomfort w obrębie jamy ustnej i gardła (np. Larimax T). Jakie leki mogą być stosowane w zakażeniach w otolaryngologii oraz po zabiegach operacyjnych w obrębie narządów otorynolaryngologicznych? Do leków najczęściej stosowanych w obrębie górnych dróg oddechowych zaliczamy: leki przyczynowe, skierowane przeciwko bakteriom, grzybom, wirusom; leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe; leki przeciwzapalne; leki stosowane miejscowo do gardła, nosa, krtani, ucha, zmniejszające stan zapalny, działające przeciwbólowo, nawilżająco, regenerujące i przyspieszające gojenie śluzówki, skóry. Celem odniesienia pełnej korzyści z leczenia zakażeń górnych dróg oddechowych czy z przebytej operacji niezmiernie istotne jest ścisłe przyjmowanie zalecanych leków. Należy pamiętać aby: nigdy samodzielnie nie zmieniać zalecanego schematu podawania leków; nigdy nie przerywać terapii bez wcześniejszej konsultacji z prowadzącym lekarzem; nigdy nie przyjmować leków bez wiedzy i akceptacji lekarza. Krwiak podtwardówkowy (łac. haematoma subdurale) powstaje wskutek nagromadzenia się krwi między oponą twardą a oponą pajęczą (w przestrzeni podtwardówkowej). Często towarzyszy mu uszkodzenie kory mózgowej. Krwiak podtwardówkowy powstaje najczęściej w wyniku ciężkich urazów głowy. Przyczyną krwawienia jest rozerwanie żył zespalających mózgu, które stanowią połączenie pomiędzy powierzchniową częścią kory i zatokami żylnymi opony twardej. Na utworzenie się krwiaka podtwardówkowego narażone są najczęściej osoby starsze, przewlekle nadużywające alkoholu, chorzy na padaczkę lub przyjmujący leki przeciwkrzepliwe. Krwiaki lokalizują się zwykle w okolicy skroniowej, skroniowo-ciemieniowej i czołowej, rzadziej między półkulami i tylnym dole czaszki. Na podstawie czasu pojawienia się objawów od wystąpienia urazu krwiaki podtwardówkowe dzieli się na ostre (do 3 dni po urazie), podostre i ostre ( powyżej 3 tygodni po urazie).Objawy krwiaka podtwardówkowego Objawy krwiaka podtwardówkowego różnią się w zależności od rodzaju, siły urazu i lokalizacji krwiaka. W przypadku ostrych krwiaków podtwardówkowych mogą wystąpić objawy niedowładu połowicznego ( niemożność poruszania kończynami), zaburzenia chodu, zaburzenia mowy, poszerzenie źrenicy i brak jej reaktywności po stronie krwiaka, spadek tętna, zaburzenia świadomości, napady padaczkowe, śpiączka. Przy krwiakach podostrych występuje najczęściej ból głowy, nudności i wymioty, spowolnienie psychoruchowe, i niedowład połowiczy. Natomiast przewlekły krwiak może nie powodować objawów lub objawy mogą przyjąć postać umiarkowanych bólów głowy, spowolnienia, senności, napadów drgawkowych czy miernie nasilonego niedowładu. Rozpoznanie opiera się na wynikach badań neuroobrazowych tj. tomografii komputerowej (CT) lub rzadziej krwiaka podtwardówkowego Leczenie krwiaka podtwardówkowego opiera się na interwencji neurochirurgicznej. Jeśli nie ma wskazań do operacji chory wymaga jedynie obserwacji i leczenia objawowego (leki zmniejszające obrzęk, antybiotyki, leki przeciwpadaczkowe), a w razie pogorszenia się stanu wykonywany jest zabieg odbarczenia krwiaka. Dorota Kozera Literatura: 1) A. Szczeklik: "Choroby wewnętrzne", Tom I. 2) Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, Kamińska. 3) W. Kozubski, Liberski: "Neurologia". Bezsenność Udar mózgu Śpiączka Padaczka Migrena Otępienie Podstawy neurologii Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego Zaburzenia obwodowego układu nerwowego Zawartość serwisu ma charakter dydaktyczny i nie może zastępować kontaktu i porad lekarskiej. Copyright ©©

twardy krwiak podskórny po operacji